Wiersze Jana Paw a IIł Sercem czystym przyjmij tę łaskę, którą Pan nam daje. Idź drogą bez przeszkód, wiarę miej w sercu, uczciwość i miłość, aby Bóg prowadził Cię przez życie godne i szczęśliwe. Opłatek biały dzisiaj przyjmuję i za to Ci, Boże, dziękuję. Tak ciepło mi i serdecznie, trwaj w moim sercu wiecznie.
Wy musicie od siebie wymagaćChoćby inni nie wymagaliMusicie trwać w dobrym staleChoćby inni nie trwaliMusicie umieć wybaczaćTym co są wobec Was winniMusicie pilnie strzec wiaryI przekazywać ją innymMusicie kochać wszystkichChoć wszyscy kochać Was nie chcąMusicie być przykłademPotrzebnym młodzieży i dzieciomMusicie być cierpliwiGdy przyjdzie cierpieć, chorowaćMusicie zawsze przysięgęDaną Bogu zachowaćMusicie być radośniCieszyć się i weselićMusicie swoją radościąZ bliźnimi wokoło się dzielićMusicie służyć innymChoć będzie Was to kosztowaćMusicie siać dobro w okołoW czynach, myślach i słowachMusicie szanować przyrodęBo Bóg ją dla nas stworzyłMusicie iść przez życieDrogą przykazań BożychKIM BYŁEŚ JANIE PAWLE II Twe piękne człowieczeństwo niejeden uznajeTwój uśmiech, zamyślenie, Twoje zasłuchanieTwój rozbrajający humor – radosny, swobodnyTwe wywijanie laską w kółko, w takt melodiiEkumeniczne kichnięcie i Twe miłe gestyKiedy to małe dzieci oddane bez resztyGarnęły się do Ciebie – Tyś je obejmowałPamiętam jak siedzących na schodkachChłopców pod wielkiś płaszcz schowałPołą ich całych zakryłeś – Wcale się nie baliNawet byli radośni i z tego się śmiali Z Twej twarzy, oczu zawsze promieniała miłośćI kto był w pobliżu Ciebie – to dobrze mu byłoBo byłeś taki ludzki, prosty, prawdziwy i bliskiDlatego tak kochanym byłeś przez nas wszystkich Kim dziś nazwać, mianować Cię każdy z nas może? Papieżu Janie Pawle!! – mówco, profesorzeKapłanie i biskupie – wielki przyjacieluKolego i doradco i nauczycieluPatrioto, poeto, aktorze, artystoNarciarzu, kajakarzu, sportowy turystoRobotniku z „Solvaja”, polskiej ziemi synuZnawco serc ludzkich – mający w czynieniu Dobra – celPomocniku, wspieraczu, podporo bliźniegoTy byłeś dla nas darem od Boga – by dobrego Przykładu stać się wzorem, wielkim aż bez miaryGigancie pracy, miłości, modlitwy i wiaryPasterzu, apostole – znawco pragnień BożychPowołany z kajaka płynąłeś przez morzeCoraz wyższych wymagań i większych trudnościBy wspiąć się w końcu na stopnie niebiańskiej świętości!! Maj 2005 NAUCZMY SIĘ OD PAPIEŻA Lekcja to piękna – trzeba się jej uczyćJak kochać Boga, no i wszystkich ludzi Tych znanych i tych przypadkowo napotkanych w drodzeJak miłować ojczyznę ziemską, szanować przyrodęCenić lasy i łąki i pola – swe rodzinne stronyOsiedle, wieś czy miasto . Szanować znajomych Kolegów, krewnych, przyjaciół i mieć dla nich serceCzasem poświęcić dla nich swego czasu więcej Modlić się za nich gorąco . żarliwiePrzeżywać to życie głęboko, prawdziwieStarać się często cieszyć, radość wszędzie głosićSmutki, niepowodzenia zaś cierpliwie znosićRobić dużo dobrego, ile każdy możeWtedy spełnimy ważne przykazanie BożeW pełni wypełniając właściwą treść jego „Miłuj Boga, a bliźniego swego jak siebie samego” Nasz Papież od lat najmłodszych aż do samej śmierciBył temu przykazaniu posłuszny i wierny Nauczmy się od niego spełniać te zadaniaI wypełniajmy zawsze Boże przykazaniaI tak jak On kochajmy Matkę Bożą szczerzeA Ona nas swej pieczy otoczy puklerzem Kwiecień 2005 PIELGRZYM ŚWIATA Gdziekolwiek pielgrzymował w swej piotrowej łodzi Zawsze umiał dusz ludzkich pełne sieci łowićSłowem, gestem, uśmiechem, modlitwy ogromem To On ogłosił światu Miłosierdzie Boże On z pomocą Maryi losy świata zmieniałOfiarnie i gorliwie plan Boży wypełniałŁączył co podzielone, scalał co rozdarteDla wszystkich ludzi na świecie serce miał otwarte Był siewcą zgody, pokoju, wiary i miłości Tak dla dzieci, młodzieży jak i dla dorosłych Cierpliwie przez lat wiele krzyż choroby dźwigałI czerpał moc i siły wielkie z tego krzyża Na koniec w niemocy ciała, w mówieniu trudności Zdumiewał swą siłą ducha i tchnieniem radości Całej papieskiej posługi miarą – dopełnieniem To ratowanie ludzkości swym wielkim cierpieniem On uczył nas jak wierzyć, miłować, wybierać Na koniec nam ukazał jak trzeba umieraćTak pięknie Jego życiem spełniła się drogaGłoszenia ukazywania i przejścia do Boga2 maj 2005 r. Tuż po śmierci PIĄTEK 2005-słuchając Radia Maryja W ostatniej chwili życia, w cierpieniuMoc Ducha Św. dodaje Mu siłyBy w pierwszy piątek Mszę celebrowaćWysłuchać brewiarza modlitwy Drogę Krzyżową przeżywać też jeszczeDźwigając niemocy krzyż ciężkiŻegnać przyjaciół, i dla Matki BoskiejDwie złote korony poświęcić Ze Śmiercią wielce być pogodzonym Testament pisać czynem Z pogodą ducha, z radością serca Że idzie już w górną krainę A dopełniając ogromu bólem Drogę w przedprogu wiecznościPrzyjmuje cicho z pokorą wielką Wszelkie fizyczne trudności Z wdzięcznością serca wyraził radość Młodzieży rzeszy ogromnej Kiedy oznajmił : „Ja was szukałem Dziś wy przyszliście tu do mnie” I choć z trudnością – bo prawie szyfrem Musiał wyszeptać te słowaTo najwyraźniej i najdobitniej Słyszeć się dała ta mowa Wzmocniony siłą Bożego Ducha W ciała ogromnej słabości Dodawał wiary, otuchy innym I był przykładem świętości ZADZIWIENIA NAD ODCHODZENIEM Wielka modlitwa Że to wszystko się dzieje w wielkanocnym czasieW moc Miłosierdzia upewnia; serca, umysły nasze Scala w wielkiej modlitwie oceany serc ludzkich Przez media na całym świecie cud dla wszystkich widoczny Sens cierpienia Gdy nic już losów świata nie jest zmienić w stanieTo jeszcze dar cierpienia Jana Pawła – zostanie W Święto Miłosierdzia Święto Miłosierdzia ogłosił On światuI w to święto Pan Jezus powołał Go za toA On ofiarowuje cierpienie jakie unieść możeAby w pełni wypełnić wszystkie plany BożeCzy przyjmiesz to cierpienie Jezu – Chryste – Królu„Otwórzcie drzwi Chrystusowi” – to krzyk Jego bólu Anioł Pański – krąg rąk Południe – wszędzie słychać rzewne dzwonów biciaTrzymając się za ręce tworzymy „Krąg życia”To dla Ciebie ten łańcuch serc i rąk Kręgiem „Z życia do życia” nazwanyByś mógł przejść łatwo do nieba, po rękach tak trzymanych Przy gromkim brzmieniu modlitwy, o którą tak prosiłeśKiedy na Anioł Pański z nami się modliłeś PONTYFIKAT PAPIEZA JANA PAWŁA II Dar Ducha Dar słowa Dar umiejętności Dar uśmiechu Rozumu Dar wielkiej miłości Dar odwagi Dar męstwa Cierpliwości wielkiej Dar zrozumienia innych Dar pomocy wszelkiej Dar modlitwy szczególnej Wielki dar cierpienia Dar otwartego serca Dar porozumieniaDar twórczości natchnionej Wielkiego oddaniaDar poświęcenia dla bliźnich I mocy kochaniaWszystkich ludzi; Nie ważne jakiego są stanuKoloru skóry, wyznania, i z jakiego kraju Tak biednych, jak bogatych On przez ćwierć stulecia Błogosławił i uczyłI kraje odwiedzał – pielgrzymując,Dając dar słowa i serceMówiąc wpierw „Totus – Tuus ” Najświętszej Panience Tymi cechami znaczył pontyfikat długi Nasz wielki rodak – PapieżNasz – JAN PAWEŁ II 104 – pielgrzymowaniaMiliony serc ludzkich Poprzez Jego modlitwę, słowo, dobroć, uśmiech Przeżywać mogło szczęście, prawdziwe zdziwienieJakby Duch Święty zstąpił i odnowił ziemię Pontyfikat szczególny to, i przełomowyBo zmienił bieg historii i kościół odnowiłDążąc do pojednania wszystkich braci w wierzeA modlitwy w Asyżu to jakby przymierze Jedności – by nastał pokój -pojednanie w Bogu Jan Paweł – Papież – stając w tysiąclecia progu Starał się nas wprowadzać w stulecia następneZ bagażem wiary, mocnej w Boże Miłosierdzie Powierzył też świat cały Maryi w opiekęI prosił, by Jezusowi, tak drzwi jak i serceOtworzyć, a odmienią się ludzkości losy . „Nie lękajcie się” – mówił Papież Swoim mocnym głosem Niechaj według słów owych, świat do dobra Bogu wdzięczni za Tego PapieżaApostoła jedności – Karola WojtyłęCo głosił światu odważnie Chrystusa nowinę Miłośnika młodzieży, Giganta pokoju,Pokrzepiciela słabych, umęczonych w znojuObrońcę uciśnionych ; co był wszystkim bratem,Świadka nadziei I największego świata dyplomatę,Mocarza wiary, Pasterza I łask Bożych rozdawcę –Szafarza. Niech Go Bóg, teraz w niebie Nagrodą obdarza; za moc Jego posługi,Trudy i cierpienia;W prowadzeniu ludzkości Do źródeł zbawienia 2005 MARYJNY JAN PAWEŁII Przykład naszego Papieża szczególny i rzadkiKochania swej ziemskiej i niebiańskiej MatkiSwoją utracił wcześnie, lecz w sercu miał zawszeA brak Jej wypełnił miłością ku Najświętszej Matce Maryi powierzył się cały- Ona Go jak syna Umacniała, kochała, stale prowadziła Po trudnych, niebezpiecznych ścieżkach, drogach życia Jako dziecko, studenta a potem klerykaKsiędza, biskupa w końcu kardynała Wreszcie jako papieża – którego ocala W zamachu 13 maja w rocznicę Objawień Fatimskich Jan Paweł II papież – tej tragicznej chwiliBył pewien że to przyczyna Maryi On kochał Ją bez reszty – świat cały powierzył Jej sercu I fatimskie przesłanie nadziei w różańcu Po ziemi całej rozgłosił Posłuszni więc wskazaniom fatimskim I słowom Jana – przecież nam bliskim Różańcem u Matki Bożej uprośmy dla świata Pokój, wiarę i pieczę – Niechaj każda matka Ma w Niej wzór i w każdej potrzebie oparcie A papież niech się wstawia u Niej za nas zawsze PSA dziś dzień szczególny – odszedł do nieba ks Stanisław Drozdek Który był Fatimskiej Pani oddanym kustoszem Kochał naszego papieża – za Jego ocalenie Matce Bożej potem Fatimskie Sanktuarium wystawił jako wotum PAPIESKI DZIEŃ 16 X Co roku na Wawelu Zygmunta bije dzwon W rocznicę gdy Jan Paweł objął papieski tron Pamięta Polska cała, pamięta cały świat Czego nauczał Papież przez szereg długich lat On kochał wszystkich ludzi, On wszystkim bratem był On siewcą był nadziei, On nam dodawał siłUmacniał nas swoją wiarą, przykazań kazał strzec „Wiara, nadzieja, miłość – to najpiękniejsza rzecz” Wzorem był dla nas wielkim przez całe życie SweDziś hołd i cześć Mu składamy w Jego papieski dzieńOn porwał świata młodzież, zmienił historii bieg Miał serce i patrzył w serce i praw człowieka strzegł Nie lękaj się człowiecze – zawierz Maryji się Tak papież przecież czynił – to najpewniejsza rzecz Cudem swego odejścia zadziwił cały świat Odmienił go i zjednoczył – to wielki Boży znak Dziś Papież z niebieskich okien do nas uśmiecha się Z Maryją przed Bożym tronem za nami wstawia się My stale Go pamiętamy – jak uczył chcemy żyć Jesteśmy przekonani że świętym musi być Wiersz bez rymu On był – Właściwie zawsze jest z namiI w nas – A już z Bogiem On Polak- A obywatel świata całego Sługa Boga I wszystkich ludzi Najlepszy przyjaciel ;Wierny, oddany, przebaczający, słuchający Nauczyciel –Dający przykład słowem i czynem Wielki – A tak pokorny, taki swój każdemuSzczery i serdecznyOdważny prawdą Uśmiechnięty przez cierpienie Umierający z radością spotkania Boga Przekraczający w obcowaniu z bliźnimi granice;WiekuPoglądów Wiedzy Kultury ObyczajówŹródlane odbicie piękna Bożych cech w osobie ludzkiej Czy to trudne odgadnąć o kim mowa? Dzięki Ci Boże że nam Go dałeś Dzięki Maryjo że był cały Twój że był nasz – Polski, I całego świata Był i jest iskrą zapalającą MIŁÓŚĆJAN PAWEŁ II – KAROL WOJTYŁA – PAPIEŻ ŁASKA Jakże jestem szczęśliwa – za co Bogu dzięki Że kiedyś mogłam odczuć uścisk Twojej ręki Że byłam w Watykanie, kiedyś na pielgrzymceNa spotkaniu w prywatnej Twojej bibliotece I w kaplicy prywatnej na Mszy Świętej byłam Widziałam jak się modlisz zastygły jak bryła Chodziłam tam gdzie i Twoja mogła stąpać noga Po ścieżkach w Watykańskich przepięknych ogrodach W Bazylice Świętego Piotra i w auli papieskiej Choć tyle lat minęło – wciąż pamiętam jeszczeTwój uśmiech, gesty i słowa powiedziane przy mnieGdyś zapytał „A Tabor u Was dalej płynie?” Chwaliłeś urok stron naszych i dodałeś jeszcze „Ach Rymanów – piękne tam macie i zdrowe powietrze” Błogosławiłeś nas i dałeś różaniec do rękiPytałeś – „Jak żyjemy?”- Za to Ojcze Święty dzięki! Że była to łaska szczególna – najszczerzej w to wierzęŻe mogłam się wtedy spotkać z tak wielkim Papieżem A dziś kiedy odszedłeś po laury do Pana Dziękuję Bogu serdecznie, że była mi dana Możliwość życia – łaska przeżywania Na tej ziemi Twojego tu posługiwania Pielgrzymowania i Twoich nauk posłuchania I cudu Tego odchodzenia -Twego pożegnania I proszę dziś Matki Bożej za Twoją przyczyną Byś się wstawiał za moją i każdą rodziną Za Polską i za światem -byśmy nauk Twoich pełni Nie lękali się – lecz byli Bogu zawsze wierni HABEMUS PAPAM -Karolus Wojtyła 16 X 1978 r I zmieniło się wszystko w sercach i umysłach Urosła nasza duma, wzmocnił polski duch O jakże wywyższona zostałaś ojczyznoGdy syn twój w Watykanie ukazać się mógł Choć Jego ziemskie – piękne życie przeminęłoTo pamięć w naszym kraju została na zawszeTej przeogromnej wiary, radości, nadzieiKtórej przyczyną był Jan Paweł – PapieżI słów proroczych co były zwiastunem Że Polska, a wraz z nią świat cały się zmieniCo wciąż brzmią echem;„Niechaj zstąpi Duch Twój-i odnowi oblicze ziemitej ziemi !”To On mocarz Boży co z różańcem w rękuZło w dobro zamieniał na świecieMocny Maryją, bo Jej się zawierzyłUfny bez reszty w Boże Miłosierdzie Już trzy lata minęły jak odszedł do PanaSanto Subito – więc od razu świętym Cudów i znaków za Jego przyczynąWykaz jest wciąż coraz większyStał się przykładem miłości i wiary Prawdy i patriotyzmu wielkiego Chociaż był wielkim -lecz prostym Serdecznym na świecie dla każdego Mówił nam ;”Zachowajcie waszą tożsamość”„Pamiętajcie bohaterów, męczenników wiarę”A piękne hasło :”Bóg – honor – ojczyzna”Niech będzie waszym prawem Choć nie Go tu – już jest w niebie lecz w sercach pozostał z namiWciąż dziękujemy za Niego – wciąż o Nim pamiętamyBo tyle Mu zawdzięczamy nauk, uniesień i wzruszeńOn umiał ubogacać nasze umysły i dusze TO ON To On nas uczył jak kochać ojczyznę Pamiętać o historii i o patriotyzmieNie podcinać korzeni z których- śmy wyrośli Pamiętać jaka cena jest niepodległości To On Ojciec Święty niedościgłym wzorem Był dla nas w tej mierzeTak w ukochaniu ojczyzny Jak w gorącej wierze W miłowaniu bliźniego, w wielkim miłosierdziu W prawdziwym człowieczeństwie, którego był twierdzą Pomocną Mu by wszystkich tych cnót wzór zachował Całe życie Mu była Pani RóżańcowaTo w miesiącu różańca który tak ukochał Świata całego pasterzem wybranym pozostał I szedł przez okrąg świata na przeciwieństw szańce Odważny i mocny miłością i zbrojny różańcem 2006r DZIEŃ POŻEGNANIA Z JANEM PAWŁEM II 2005r Dziś wszystkie drogi prowadzą do Rzymu Widać tłumy gdzie spojrzeć – dookoła, wszędzie Nawet media uległy dziś przeobrażeniuPrzeżywać pożegnanie dają nam przepięknie Ludzie się nie lękają zmęczenia i tłokuWszelkich niewygód – podróży trudności Wszędzie widoczna „zapłakana radość”Co żegna kochanego „Papieża Miłości” I płyną rzeki ludzi obok Jego ciałaW głębokim nurcie powagi, skupieniaKażdy chce blisko jeszcze raz być przy Nim Pochylić czoło, pożegnać w spojrzeniach Zapatrzył się w ten jeden punkt obiektyw świataOblężony plac w Watykanie W domach radia i telewizoryCały świat żegna Tego, który w każdym widział brataNajsprawiedliwszego Mocarza Pokory Drewniana, prosta trumna, na niej Pismo ŚwięteWiatr wertuje kartami – czy raczej Duch Święty??Purpury kardynalskie i czerń dostojnikówBiel duchowieństwa – głów ludzkich bez likuZebranych z całej ziemi . Nigdy w świecie jeszcze Nikogo nie żegnały tak ogromne rzesze! Największe to z innych spotkanie – sercem przeżywaneJEGO śmierć – a nasze w Bogu zmartwychwstanieTak bardzo GO wszyscy kochali -skoro tutaj przyszliOby podjęli dziedzictwo Jego słów i myśli ZOSTAŃ Z NAMI Słyszymy często słowa pięknych pieśni I Twoje słowa – Twój głos tak nam znanyW książkach i kalendarzach są Twe fotografie Ty z nami jesteś – my Cię wciąż kochamy Pozostań z nami – brzmi refren piosenkiW myślach, wspomnieniach tkwią pielgrzymek datyA serca tęsknią i płoną pragnieniem Być z Tobą – chociaż odszedłeś w zaświaty Czy Wadowice, Kraków czy Kalwaria Czy Rzym – to jedno. Wszędzie gdzie Ty byłeśTysiące ludzi Ty swoim dotknięciem Błogosławieństwem swym uszczęśliwiłeś Ilu już teraz głośno się przyznaje Do łask przedziwnych i do cudów wielkich Twym wstawiennictwem dla nich uproszonych U Boga; duszy i ciała zdrowia – darów wszelkich Tak wiele już zrobiłeś – dalej robisz wieleGdy Cię tu brakło – w niebie teraz możesz Być protektorem i być naszym wsparciem Wypraszać łaski nam przed tronem Bożym Rośnie wciąż wykaz łask z Twojej przyczyny Choć jeszcze większy będzie nie poznanyWszyscy wierzymy, że to dzięki Tobie Zachodzą w sercach naszych wielkie zmiany Więc niech nie dziwi twórczość różnoraka Co Twą do Boga miłość i cześć głosi I mając Twoje w pamięci przesłania Wciąż tak jak dawniej ZOSTAŃ Z NAMI – prosi PROROCTWO – Juliusz Słowacki tak prorokował przeszło wiek temu Oto te słowa: „Pośród niesnasek Pan Bóg uderza w ogromny dzwon Dla słowiańskiegooto papieża otwarty tron „„Twarz Jego słowem rozpromieniona lampa dla sługZa Nim rosnące pójdą plemiona W światło gdzie Bóg” I tak się stało, i się spełniło I ujrzał świat że; Oto przyszedł Papież słowiański – ludowy bratI rozdał miłość – tak jak mocarze rozdają brońSakramentalną moc On pokazał-Świat wziąwszy w dłońGołąb Mu słowa w hymnie wylatał Przez tyle latDuch Święty zstąpił na Jego słowaOdmienił świat Moc Mu pomogła sakramentalna Narodów stuMoc ta szczególnie była widzialna Przed trumną tu To On wyrzucał z ran świata zgniłość Robactwa gadPrzynosił pokój, rozpalał miłość By zbawić światWnętrze kościołów On powymiatał Oczyścił sień Boga ukazał w swojej twórczości Jasno jak w dzień Spełnienie proroctwa rzecz święta Chciejmy o tym pamiętać TRUDNO UWIERZYĆZe już minęło dwadzieścia lat Kiedy wieść mocna jak błyskawica Obiegła świat Wieść wielce ważna Nasłuchiwana ze wszystkich stron Następcą Piotra został wybrany On – właśnie On On Polak – biskup – góral z Wadowic Nasz rodak – brat Stał się najbardziej znanym papieżem Na cały światTo Bóg Go wybrał i dał Mu władzęSiłę i moc By nam rozjaśnił pod koniec wiekuTrwającą noc Noc pełną grzechu, przestępstw, wykroczeń I pełną zła A On pokazał co miłość, radość Co szczęście da Do tej radości jest droga prosta W niej sedno tkwi By Chrystusowi -jak prosił PapieżOtworzyć drzwi Drzwi państw, drzwi domówDrzwi serc i dusz Gdy Chrystus wejdzie w te drzwi otwarteSzczęśliwyś już „Niech zstąpi Duch Twój – odnowi ziemię Oblicze jej „Te słowa Papież nam wypowiedział W pielgrzymce swej Zresztą w niejednej, w niejedno miejsce Lecz w świata szmat Ten Papież daje miłość i serce I zmienia świat On kocha ludzi i złych i dobrych Bo tacy są On się pochyla nad ludzką nędzą I skrapla łzą On swą miłością wszystkich ogarnia Modlitwą swą I dla każdego ma czas i u śmiech To właśnie On Ten papież -Polak Karol Wojtyła nasz rodak, brat On swoim słowem i swą dobrocią Odmienia świat Trudno Mu było podjąć wezwanie Gdy wybrał Bóg By iść tą jedną – najbardziej godną Z życiowych dróg To oddał siebie Bogu na służbę I bliźnim swym A Matkę Bożą By była z Nim To „Totus Tuus” dla Bożej Matki Ochrania Go Przez wszystkie lata ogromnej pracy I ciężkich trosk Troski o pokój, dobro i wiarę I życia sens Aby Duch Święty miał moc i dostęp Do ludzkich serc By tysiąclecie – gdy przyjdzie trzecie Przez świata próg Dla wszystkich ludzi na całym świecie Był znany Bóg PODZIĘKOWANIE- 1998r Dziś dziękujemy Matce Chrystusa Świat cały i Polska cała Że nam w tych trudnych i ciężkich czasach Papieża Pielgrzyma dała O wielkim sercu, wielkim umyśle O wielkiej i mocnej wierze Jest dla nas wzorem, ojcem i bratem Najlepszym przyjacielem Modląc się szczerze o Jego zdrowie Pielgrzymiej pracy szlak długi Prosimy ; Boże niech żyje długo Nasz Papież JAN PAWEŁ II 22 LATA PONTYFIKATU Papież nasz – to wszyscy wiecie lat 22 na świecie Budzi zachwyt, zadziwienieze złym zdrowiem wciąż niezmienniePotrafi światem kierować –Tak objaśniać Boże słowa By w szerokich rzeszach ludzi Wzniecać miłość, wiarę budzić Zaszczyt dla Polski niemały Że papieżem jest wspaniałym Jest pierwszym ze wszystkich ludzi Swą postawą podziw budzi Więc dziękujmy Bogu za to Że dał w Nim pociechę światu Przykład wiary, ducha mocy To On nam pomoże wkroczyć Z Bogiem w trzecie tysiąclecie Ufny w wielkie miłosierdzie Oddany bez reszty Maryi Niezachwiany w swej nadzieiMimo wielu niebezpieczeństw Pielgrzymuje wciąż po świecie Nie kryjąc swego cierpienia Stale uczy i przemienia Potrafi serca pocieszyć Rozweselić i rozśmieszyć Zamachowcowi przebaczył Tym bardzo mocno zaznaczyłTo co nam przybliża Naukę – zbawienie krzyża Przyznać trzeba wiele troski Papież ma przez naród polskiNie może się nami chwalić Bośmy nie postępowali Zawsze z wiarą i prawościąI nieraz musi z przykrościąO nas trudnych rzeczy słuchać Ale On nie traci ducha I wciąż niezachwianie wierzy Że w nas dobro się rozszerzy Że Duch Święty w polskiej ziemi Zło na dobro w końcu zmieni Życzmy dziś Polsce i światu jak najdłuższego pontyfikatu Jana Pawła II – bo trudno o lepszego ! KONKLAWE 2005r Po śmierci Jana Pawła nie jesteśmy sami Jego następcę Papieża Benedykta mamy Jan Paweł gdy tylko stanął za bramami nieba Powiedział Panu Bogu – następcę potrzeba I przez Maryję prosił Boga Wszechmocnego By wpłynął na konklawe przez Ducha Świętego Gdy będzie w Watykanie papieża wybierać By Ojcem Świętym wybrało właśnie Razingera Jan Paweł Ii dawno Go sobie upatrzył I tylko potwierdzenia niebieskiego raczył Czekać i dostać aby to się stało Konklawe jednogłośnie i szybko wybrałoPapieża godnego miana swego poprzednika Który wybrał dla siebie imię Benedykta A gdy przyjmował tą godność Sam tak się wyraził Że czuje jakby Go Jan Paweł za rękę prowadził I-sza rocznica śmierci Jana Pawła II Po zimie zakwitł kwiecień lampionami, kwieciem Atmosfera narodowego święta radosna, podniosła Dzień dziękczynienia Bogu za brata narodów Którego światu dała nasza ziemia Polska I choć żal i tęsknota serca nam przygniata Pamięć o Nim się staje wielkim pokrzepieniem To młodzież rozmodlona w wspomnienia bogata Zwana już Jana Pawła II Nowym Pokoleniem Gromadzi się Krakowie pod oknem FloriańskiejNa placach, przy pomnikach, i w kościołach wszystkich Modlą się i śpiewają – recytują wiersze Koncerty dają wielcy i znani artyści Przychodzą Ci co GO poznali sami osobiście I ci co tylko ze słyszenia albo fotografiiKażdy o Nim pamięta i czci Jego imięIlu ich jest nikt zliczyć dzisiaj nie potrafi Wierzący, niewierzący, muzułmanie, żydziSolidarni w tej chwili odrodzeni duchem On uczy l ich być razem, cieszyć się i modlić On wlał w ich serca miłość, wiarę i otuchę Dzięki Temu że był On taki nieprzeciętnyOkreślić Go można słowami „Nasz radosny Święty” CO BY TO BYŁONasz Janie Pawle II- gdyby Cię nie było ? Już cztery lata od cudy Twej śmierci minęło Stale pytanie zadaję : „Co by to było, gdyby Cię nie było?” I dziękuję Bogu za Twoją ducha miłości spuściznę Co uczyła nas kochać Boga, bliźniego, ojczyznę Jak dobrze, że Ty byłeś i że nas uczyłeś Być odpowiedzialnymi za czyny i słowaI nie poddawać się Powstawać od nowa Obyśmy z Twej nauki stale korzystali Wiarę, polskość i Polskę wolną utrzymali Byśmy nie zapominali o swoich korzeniach Wartości najpiękniejsze mogli rozprzestrzeniać BĘDĘ SIĘ MODLIŁ Zwą Cię olbrzymem historiiPunktem odniesienia Jakiego dotąd jeszczenie miała ta ziemia Twojej charyzmy określić nie sposób Tyś spotkał, błogosławił wszak miliony osób Rozmawiałeś, ściskałeś dłonie, z nimi się modliłeśTak wielu pamiętałeśI dzieci z miłością tuliłeś Na świecie jako człowiek Tyś najbardziej był znany,Przez wszystkich ludzi także Najbardziej kochany Tak wielki, a tak prosty Dany nam na przykład Twe nauczanie – nam spadkiem A Twoja modlitwa Twe gubienie się w Bogu ostoją nadzieją ratunkiem dla nas wszystkich w czasy co nadejdąbo Tyś był myślicielem co czasy przerasta Ducha odwagi i wiary Potrafiłeś w masach Społecznych -pielgrzymując Z marazmu obudzić Ty byłeś wzięty z ludzi i szedłeś do ludzi W Tobie każdy czuł ojca Przy tobie był ważny Tyś potrafił obudzić to „coś”Prawie w każdym Do Ciebie z prośbami ufnie Ludzie się zwracali Tyś tak wielu przecież wspomógł i ocalił Twoje „będę się modlił” z cudem się równało teraz zza grobu się modlisz też o ludzkość całą
Henryka Drzazgi w Lgocie Małej, wiersz Hymn „Un uomo venuto” (wersja Amedeo Minghi z 2000 r.); III miejsce. Filip Fresel, Szkoła Podstawowa im. Bolesława Prusa w Garnku, wiersz „[*]…2.04.2005 godz. 21.37” autor Marek Fibic; Wyróżnienia: Martyna Migalska, Szkoła Podstawowa im. Adama Mickiewicza w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w
Na zawsze2 kwietnia –smutny dzieńRozpacz, płacz, ciężki poszedł do Pana Swego Nie ma dziewiątą godziną to było,Jego życie z nami się trumna, biała księga i On Słychać milczenie, ostatnie pożegnanie Z NimWiatr przewraca białe stronice lecz nie na zawsze-tylko na chwilęTy jesteś z Panem-ja tu, na ziemi jesteś ze mną, -teraz i tuChcę iść przez życie-według Twoich chcę ciągle słyszeć:zamordowali, okradli, pijany kierowcatam wojna, rozwód, skażona tak jak TyŚmigać na nartach, jeździć na kajaki, jeść kremówki,Szaleć na rowerze, zwiedzać polskie kochać ludzi, być dobrym człowiekiem Tak jak TyChcę, żeby brat dla brata bratem był Chcę tak kochać Polskę –mieć w sercu Ją ! Choć w innym kraju będzie dom. Na zawsze ten dom!Chcę uśmiechu , serca życzliwego Czy to coś nieosiągalnego? Czy my dobrze rozumiemy słowa Twe?To czemu tyle zła na ziemi jest?Tak, wiem,To dla nas test...Czy Go zdamy , tak jak Ty?Czy według Twoich słów potrafimy żyć ? Musi tak być. 2 kwiecień-smutny dzieńRozpacz, płacz, ciężki będziemy pamiętać, Chcę pamiętać....Hanna Utmańczyk Loraczka. Krótszy : Jan Paweł 2: Urodzony jako Karol Wojtyła 18.05.1920 w Wadowicach.Rodzicami jego byli matka Emilia, ojciec Karol, posiadał rodzeństwo: brata Edmunda oraz siostrę Olgę, która zmarła krótko po porodzie. Pseudonim z dzieciństwa to Lolek. W 1930 rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum Męskim im. «Nie lękajcie się» — powiedział Jan Paweł II na początku swego pontyfikatu i ten właśnie brak lęku najlepiej charakteryzuje jego posługę na Stolicy św. Piotra. Ojciec Święty ukazał nam, że odwaga połączona z mądrością może wstrząsnąć nawet tym, co wydaje się być niewzruszone. Papież nie oparł się na racjonalnych kalkulacjach, nie poszedł po linii przewidywań mędrców, aby ich zadowolić. Ten wielki człowiek, który odkrył swoje powołanie kapłańskie w mrocznych czasach dominacji faszystowskiej nie lęka się gniewu elit zainteresowanych przede wszystkim obroną przywilejów gwarantujących ich złudną niezawisłość. Odwaga — tak uczono nas w szkole — jest dyspozycją do czynienia dobra nawet w obliczu zagrożenia, nie wyłączając niebezpieczeństwa śmierci. Odwaga nie zależy od wygody, nie ogranicza się ślepo do afirmacji samej siebie, ale konsekwentnie dąży do jasno określonego celu. Odwaga może kosztować, ale może też doprowadzić do chwały. Ilu ludzi byłoby w stanie tak wielkodusznie przebaczyć zamachowcy na własne życie? Odwaga Ojca Świętego poszerzyła horyzonty tego, co nam wszystkim wydawało się niemożliwe. Zanim Jan Paweł II zasiadł na Stolicy Piotrowej, wielu twierdziło, że jesteśmy skazani na powolne rozmycie się i upadek tradycyjnego katolicyzmu, ale Ojciec Święty pokazał nam, jak należy ewangelizować współczesny świat: ponownie zwrócił uwagę Ludu Bożego na najprostsze prawdy, które leżą u podstaw naszej wiary; na prawdy, które wszyscy pragną poznać. Jan Paweł II raz jeszcze uświadomił wierzącym, że nie należy myśleć sloganami, ale trzeba sięgać głębiej. Nauczył ich ufać człowiekowi nawet wtedy, kiedy jego serce jest niespokojne. Nauczył ich słuchać i odpowiadać raczej na najgłębsze potrzeby ludzkiego serca niż kierować się głosem opinii publicznej. W ten sposób Papież wyznaczył im zadanie na następny wiek. Wskazał też na narzędzia i metody, jakimi powinni się posługiwać dla osiągnięcia tego celu. Nikt inny nie byłby w stanie poprowadzić Kościoła w trzecie tysiąclecie tak, jak to czyni obecny Papież. Nie zważając na fanatyków oczekujących końca czasów, Jan Paweł II spokojnie, ale z mocą poucza nas, abyśmy kontemplowali Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wskazuje nam też, że aby odnowić się wewnętrznie, musimy zwrócić się ku korzeniom naszej wiary. Papież nie idzie za głosem tych, którzy chcą rozwiązać problemy współczesnej ludzkości za pomocą ideologii. Jan Paweł II wie, że mądrość — tak samo zresztą jak i odwaga — rodzi się z modlitwy; z modlitwy w jedności z Kościołem i w łączności ze świętymi. Ufność, jaką Papież pokłada w modlitwie, jest dla nas przykładem i obroną przed złudą różnorodnej egzotyki duchowej, która zagraża człowiekowi naszych czasów. Deal W. HudsonRedaktor naczelny amerykańskiego miesięcznika«Crisis» Troska o młodzież Pośród wszystkich wielkich postaci naszych czasów Jan Paweł II jest człowiekiem, który patrzy najdalej w przyszłość. Zapoczątkował on proces odnowy, który jest próbą rewizji kultury chrześcijańskiej. Opublikował serię wspaniałych encyklik. Zawarł i objaśnił w nich podstawowe zasady, które leżą u podstaw tej odnowy i prawdopodobnie dokumenty te — obok nowej wersji Katechizmu Kościoła Katolickiego — stanowią najcenniejszy dorobek obecnego pontyfikatu. Encykliką, którą cenię sobie najbardziej, jest Ewangelium vitae. Papież broni i upowszechnia w niej ideę świętości życia ludzkiego jako podstawy reformy porządku moralnego. Dążenie Jana Pawła II do odbudowy świadomości moralnej człowieka nabiera szczególnego znaczenia, gdy zwraca się on do ludzi młodych i do rodzin. Przedmiotem jego największej troski jest młodzież. Nie chce stracić tego pokolenia ludzi dla Kościoła. Papież nigdy nie próbuje uwodzić młodzieży kusząc łatwizną i konformizmem. Wręcz przeciwnie, oczekuje od niej bohaterstwa. W Paryżu powiedział do młodych, że będą musieli zapłacić wysoką cenę za wybór zasad moralnych, które sprzeciwiają się temu, co proponuje im świat. Młodzież, która odpowiada na wezwanie Papieża, staje się symbolem renesansu Kościoła. W centrum tej odnowy stoi Jan Paweł II. Ann Husted BurleighCzłonek redakcji amerykańskiego miesięcznika «Crisis» Człowiek wielkiego serca Na przestrzeni dwudziestu lat pontyfikatu Jan Paweł II nie tylko potwierdził intelektualną pozycję Kościoła i jego wpływ na życie i kształt współczesnego świata, ale dokonał o wiele więcej. Jako człowiek wielkiego serca uświadomił nam przede wszyskim, że Jezus Chrystus żyje w sercach ludzi. Karol Wojtyła jest zakochany w Bogu i tak jak Pan Jezus jest nieustannie w drodze. Spotyka na niej innych ludzi, pozdrawia ich i wyciąga do nich swą dłoń. Historia zapamięta Jana Pawła II jako tego, który zaprowadzał jedność i ukazywał kierunki rozwoju Kościoła, narażonego po Soborze Watykańskim II na podziały i rozbicie wewnętrzne. W wyjątkowy sposób potrafił on połączyć tradycję i prawdy zawarte w wyznaniu wiary z wyczuleniem na oczekiwania współczesnego świata. Przypomniał nam, że to, kim jest człowiek, nie zależy od historii, ale że to ludzkość, przy pomocy Boga, określa historię. W okresie upadku wielu ideologii Jan Paweł II uświadomił nam, że prawdziwym człowiekiem, który autentycznie przeżywa swoją wolność jest tylko ten, kto żyje dla innych. Abp Charles J. Chaput Denver Pasterz Ludu Bożego Cała historia życia Jana Pawła II naznaczona jest cierpieniem. Miał prawie dwadzieścia lat, kiedy do Krakowa weszli Niemcy, by deportować i zabijać. Sprawował Mszę św. prymicyjną, kiedy władzę objął rząd walczący z Kościołem. Został biskupem i żeby dzieci i młodzież uczyć katechizmu, narażał się na wiele trudności. W każdej chwili groziło jakieś niebezpieczeństwo. Tuż po wyborze na Papieża powiedział z balkonu Bazyliki św. Piotra: «Jeżeli się pomylę, to mnie poprawcie». A tymczasem to on, dobry pasterz, prowadzi swoją owczarnię pośród zasadzek i niebezpieczeństw. To właśnie ten kapłan, który przyszedł z daleka, zaczął burzyć mur dzielący świat siłą ideologii i policyjnego oręża. Najpotężniejszym człowiekiem na ziemi jest Bill Clinton, lecz ani on, ani Borys Jelcyn nie zadają sobie pytania: «Ile dywizji ma Papież?» Wiedzą bowiem, że to Karol Wojtyła jest postacią, która dominuje w historii tych dwudziestu lat. Przeciwstawił się marksizmowi i doprowadził do jego kryzysu posługując się słowami Ewangelii. Pojechał do krajów najuboższych, całował ich ziemię i przemawiał do tłumów: jego pontyfikat oznacza również koniec zimnej wojny. Jako pierwszy papież odwiedził rzymską synagogę. Nawiązał stosunki dyplomatyczne z Izraelem i spotkał się z przedstawicielami wszystkich Kościołów. Przyjął Michaiła Gorbaczowa i przeszedł z Helmutem Kohlem przez Bramę Brandenburską. Odwiedził miasta pogrążone w rozpaczy, Sarajewo i Bejrut, a na Kubie stanął obok Fidela Castro. Przyczynił się do upadku komunizmu. Jedna z jego encyklik nosi tytuł: «O pracy ludzkiej». Pierwszym doświadczeniem młodego Karola była praca w fabryce. Dorastał niedaleko Oświęcimia, miejscowości znanej wszystkim jako Auschwitz. Może słyszał gwizd pociągów jadących do ostatniej stacji, Birkenau, do miejscowości położonej wśród brzóz, skąd nie było powrotu. Poznał biedę chłopów w wioskach podobnych do siebie jak dwie krople wody, pola obsiane żytem, jarmarki rojące się od ludzi i wozów, kościoły z chórami pokrytymi kurzem, drewniane figury świętych, Madonny z cierpliwymi oczami służących z folwarku. W Polsce od wieków ludzie godzą się z cierpieniem. I nie jest ona już tylko ojczyzną Mikołaja Kopernika albo Fryderyka Chopina, lecz także Karola Wojtyły, który zostawił zieloną wieżę katedry wawelskiej, by służyć Kościołowi i światu na stolicy św. Piotra. Enzo BiagiPisarz i publicysta włoski Inne wypowiedzi o Janie Pawle II: kard. Józef Glemp kard. Franciszek Macharski kard. Paul Poupard abp Giovanni Battista Re
Obchodząc liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II, absolwenta naszego Seminarium, chcemy zaprosić na krótki test wiedzy o naszym patronie. Sprawdź swoją wiedzę i weź udział w quizie z nagrodami na platformie Kahoot już w najbliższą niedzielę. Nie czekaj, już teraz zgłoś chęć udziału w naszym konkursie wiadomości prywatnej przez Facebook!Czytaj dalej
Życiorys Jana Pawła II Jan Paweł II (wł. Karol Wojtyła), urodzony 18 maja 1920 roku, zmarły 2 kwietnia 2005, polski duchowny, poeta, arcybiskup, kardynał, od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 roku papież. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach, w dzieciństwie chętnie uprawiał sport, często grał w piłkę nożną, jeździł na nartach, lubił wycieczki krajoznawcze. Już w tamtym okresie przyszłego papieża cechowała silna wiara, w kościele parafialnym z oddaniem pełnił obowiązki ministranta. Wojtyła naukę rozpoczął w gimnazjum w Wadowicach, w 1938 roku podjął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie wykazywał się dużą aktywnością – brał udział w spotkaniach literackich, uczestniczył w przygotowaniach spektakli, pisał pierwsze utwory poetyckie. W 1942 roku Wojtyła postanowił studiować teologię w tajnym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Kolejne lata w życiorysie Karola Wojtyły to już okres intensywnej pracy teologicznej, współpracy z katolickimi czasopismami ( „Tygodnikiem Powszechnym”) oraz wspinania się na kolejne szczeble w kościelnej hierarchii. W 1958 został mianowany biskupem, w 1963 arcybiskupem, a w 1967 otrzymał nominację kardynalską. Po śmierci Jana Pawła I w 1978 roku drugie konklawe wybrało Karola Wojtyłę na nowego papieża. Polak przyjął imię Jana Pawła II, a jego pontyfikat trwał ponad 26 lat i był jednym z najdłuższych w historii. Polski papież miał również duży wpływ na zmiany, które zaszły w tym czasie w Europie, upadek komunizmu. W 1981 roku doszło do zamachu na Jana Pawła II, papież cudem uniknął śmierci od kuli zawodowego zabójcy, Ali Agcy. Polski papież znany był jako wielki zwolennik ekumenizmu i pielgrzym – odbył 104 pielgrzymki (odwiedzając 134 kraje na całym świecie), w tym aż 8 do Polski. Jego biografia często stawiana jest za wzór chrześcijańskiej postawy wobec świata i drugiego człowieka, Wojtyła był niezwykle wysoko cenionym autorytetem moralnym. Ciekawostki o Janie Pawle IIPierwszy od 4,5 wieku papież nie będący Włochem. ~gośćLubił wspinaczki górskie, pływanie kajakami i narciarstwo. ~gośćJego ulubionymi ciastkami były wadowickie kremówki. ~gość Interesujące ciekawostki o Janie Pawle II znaleźć można w książce "Edmund Wojtyła. Brat św. Jana Pawła II" (wyd. WAM). Zniszczyć nadzieję Zbigniew Źrałko zł dostawa Zamawiając w księgarni Allegro u większości sprzedawców możesz liczyć na bardzo tanią przesyłkę, a dla posiadaczy konta Smart przesyłka jest darmowa. ścieżkami Jana Pawła II Monika Karolczuk zł dostawa Zamawiając w księgarni zapłacisz tylko 7,99zł za przesyłkę, możesz też odebrać ją bezpłatnie w kilku punktach w Polsce. Płatność za książki można wygodnie rozłożyć na raty, a powyżej 199zł przesyłka jest darmowa. Rozmowy o Janie Pawle II Paweł Bieliński zł dostawa Zamawiając w księgarni Allegro u większości sprzedawców możesz liczyć na bardzo tanią przesyłkę, a dla posiadaczy konta Smart przesyłka jest darmowa. - biografie i książki Powyższe treści mogą być dowolnie kopiowane i modyfikowane, pod warunkiem podania linku zwrotnego. powstaje z miłości do biografii i tworzenia stron. Reklamy na stronie nie pokrywają nawet kosztów serwera. Dlatego mimo że dokładamy wszelkich starań, by wszystkie dane zawarte na stronie były poprawne, nie wykluczamy możliwości pojawienia się błędów. W takim wypadku prosimy o kontakt. Przydatne linki
Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o ułóż krótki wiersz o Janie Pawle II. czarnybanan czarnybanan 09.06.2013 Polski Gimnazjum
Napisano wiele o życiu, pontyfikacie i nauczaniu Jana Pawła II. Jako „żywy pomnik” Papieża Polaka, ludzie u początków dorosłości, zakochani, aczkolwiek jeszcze raczkujący w temacie papieskiego nauczania, ośmielamy się jedynie powiedzieć, kim jest dla nas Jan Paweł II i ile Mu zawdzięczamy. Wywiera On ogromny wpływ na życie każdego z nas, mimo iż większość stypendystów nigdy nie miała nawet okazji osobiście go spotkać. Pragniemy tu, na ziemi, nawoływać do wcielania w życie wyznawanych przez Niego wartości i wierzymy, że oręduje On za nami w niebie.
Był człowiekiem o wielkim sercu Zawsze umiał pocieszyć Widział wyjście z każdej sytuacji Kochał swoją matkę, czyli Polskę Daga11182 Daga11182 19.03.2010 NIE PŁACZ POLSKA ZIEMIO Nie płacz Polska Ziemio że straciłaś Syna smutna to dla świata i dla nas godzina Maryjo Tyś mu bramę nieba otworzyła i bezpiecznie przez próg śmierci prowadziła Po ciężkiej chorobie Twój pielgrzym zmęczony bólem i cierpieniem bardzo doświadczony dotarł do Ciebie i Ojca Swojego niosąc bagaż nieszczęść od świata całego O człowieka walczył i o godność jego pocieszał w cierpieniu bo kochał każdego modlitwa i miłość orężem mu były to dla nich poświęcił wszystkie Swoje siły Z dalekiego kraju z Polski był wybrany chociaż bardzo skromny to bardzo oddany i Bogu i ludziom Maryji zawierzył kochaną ojczyznę Swej matce powierzył Piotrową stolicą rządził dzięki Jej pomocy Ona go chroniła we dnie chroniła i w nocy Totus Tuus to słowa co go prowadziły i przez całe życie drogowskazem były Po świecie pielgrzymował i pokój przynosił jednoczył narody bożą miłość głosił był wielkim człowiekiem młodzież go kochała jak dziecko od ojca przykład z niego brała Wszystkich nawet wrogów zjednać sobie umiał miał dużo pokory każdego rozumiał a ból i cierpienie mężnie zawsze znosił nie żądał pomocy o modlitwę prosił Ból rozsadza piersi serce łka z rozpaczy że ukochanego Ojca nie zobaczy choć w duszy zostanie bardzo wielka rana my się nie lękamy papież jest u Pana Po ciężkiej chorobie i po ciężkim znoju u Bożego serca spoczywa w pokoju aż nadejdzie chwila na którą czekamy jeśli Bóg pozwoli to się z nim spotkamy Dziękujemy za Jana Pawła II Odszedł do Ciebie Jan Paweł II zostawił nam serce pełne miłości o Ojcze Niebieski dla swojego sługi przygotowałeś niebo pełne radości To dzięki niemu wiemy co to miłość i spokój i zgoda , dobroć dla bliźniego o powrotach które sprawiają radość i o tych którym brak chleba powszedniego Zesłałeś na świat kapłana Wielkiego którego wadowicka ziemia wychowała On walczył o godność stworzenia każdego Matka Boża w pracy zawsze go wspierała Szesnastego października został powołany z dalekiej Polski na stolicę Piotrową nikt jeszcze nie wiedział że papież wybrany w kościele rozpocznie epokę nową Epokę Pielgrzyma który po świecie wędrował i szukał ludzi będących w potrzebie pocieszał cierpiących i pokój budował pomagając innym nie oszczędzał siebie On był nam Ojcem a Ty go zabrałeś po ciężkiej chorobie cierpieniu i znoju na swojego sługę z tęsknotą czekałeś niech przy Twoim sercu spoczywa w pokoju Za Jego oddanie dla świata całego pokornie prosimy wysłuchaj nas Panie daj ziemi i ludziom nowego świętego bo takim Jan Paweł II dla nas pozostanie PAMIĘCI JANA PAWŁA II Już rok minął jak odszedłeś od nas Ojcze umiłowany zostawiłeś Polską Ziemię i cały świat w żałobie ukochanej Matce Bożej zawsze oddany Swą Osobą sprawiłeś że będziemy pamiętać o Tobie Ty wskazywałeś przez modlitwę jak dojść do Boga po zawiłych ścieżkach życia Swój lud prowadziłeś nieraz była to nie dywanem a cierniem usłana droga to nigdy nikomu pocieszenia i pomocy nie odmówiłeś Długie lata sprawowałeś rządy na Stolicy Piotrowej mądrze i sprawiedliwie przy Bożej pomocy i Najświętszej Panience Maryi zawsze gotowej otoczyć Cię opieką i wspierać we dnie i w nocy Wielki Synu Polskiej Ziemi i papieżu Janie Pawle II Tyś ukochaną ojczyznę i lud Swej Pani powierzył a Ty Matko Boska ocaliłaś życie wiernego Sługi gdy wróg kulą nienawiści cios w Niego wymierzył W najcięższych chwilach życie Tyś Go wspomagała pozwoliłaś przetrwać choroby cierpienia i znoje w pracy pełnej poświęceń zawsze Go wspierała jak balsam koiłaś rany bóle serca duszy niepokoje My wierny naród świadom Twej Matczynej opieki pełni wdzięczności dziękujemy za Jana Pawła II i tylko Bóg wie czy to będą miesiące lata czy wieki gdy za Twym wstawiennictwem da nam nowego świętego Odpłynął z Barką do Ojca Odpłynął z „ Barką” do Ojca w niebie długa i znojna była to droga zostawił nam serce pełne miłości a ból i cierpienie zabrał do Boga Przez okno w niebie na ziemię spogląda uśmiecha się do świata i lud błogosławi nie płaczcie za nim kochane dzieci On odszedł lecz samych nas nie zostawi Jak dobry Ojciec kocha Swoje dzieci będzie nas wspierał pomagał w potrzebie a pokój który tak szczerze umiłował wyprosi dla nas u Boga w niebie Gołąbku pokoju skrzydlaty przyjacielu zanieś do Papieża piosenkę miłości o Czarnej Madonnie z Jasnej Częstochowy niech się ucieszy z naszej wdzięczności Papież który ukochał góry Bóg Go obdarzył wieloma przymiotami troską i poszanowaniem o człowieka brata wielką dobrocią radością istnienia i wrażliwością na piękno świata Nasz Papież kochał każde stworzenie każde źdźbło trawy i błękit chmur najbardziej ukochał wadowicką ziemię soczystą zieleń piękno polskich gór One swym dostojeństwem i majestatem chwalą wielkość Boga sięgając do nieba bielą śnieżnych szczytów granitem skał były dla Niego jak kromka chleba Do nich to tęsknił z dalekiego Rzymu wracał wspomnieniami do młodości lat w plany i marzenia wędrówki w nieznane podziwiał kamienie skały i każdy kwiat W ścieżce górskiej widział przeznaczenie nie wiedział jak trudna będzie to droga po której kiedyś miał kroczyć jak pasterz prowadzić swe owce prosto do Boga Jak wytrawny narciarz ze śnieżnego szczytu bezpiecznie szlakiem do domu wracał tak i On zawsze gdy tylko mógł do gór ukochanych z tęsknotą powracał To one były Jego drugim domem Bóg Mu je darował za Jego wrażliwość piękno polskich Tatr hal i łąk zielonych wyzwalały w nim siły radość i życzliwość Prośba do Matki Fatimskiej na Krzeptówkach Poranna jutrzenka pieści śnieżne szczyty w dolinach otrząsa zwiędłe liście drzew na Krzeptówkach kościół jeszcze mgłą spowity włączył się w modlitwy i góralski śpiew Stąd Pani Fatimska na Tatry spogląda Jej to gospodarstwem piękne Zakopane a Swój lud z miłością i troską dogląda bo serca Górali wdzięczne i oddane Tu w tragicznych chwilach gromadził się lud by wybłagać zdrowie dla Sługi Bożego za Matki przyczyną Bóg uczynił cud i przywrócił życiu nam Ojca Świętego U podnóża Giewontu Sanktuarium zbudowano jako wotum dziękczynne Narodu Polskiego Matce Bożej Fatimskiej we władanie dano za ocalenie życia Jana Pawła II Matka Boża , Papież i różaniec święty są jedną całością bliską sercu ludzi splot wydarzeń w Rzymie dla nas niepojęty ufność w Jej opiekę i wiarę obudził Papież Pielgrzym a Syn Narodu Polskiego przybył na Krzeptówki by Jej podziękować za ocalenie życia i modlitwy ludu kochanego wdzięczność swą okazać Kościół konsekrować Dziś gdy odszedł o Maryjo u Twych stóp padamy prosząc Byś do Boga za Nim się wstawiła przed Aniołem Pokoju z różańcem ,klękamy modląc się Byś Nowego Świętego światu wyprosiła ; oTEN MEGA!Dwutysięczny piąty był oknem ciemno już o szybę uderzył w sercu się rozjaśniło!To było kwietnia,kwietnia drugiegopo dziewiątej nam Pan Bóg Ojca Świętego,lecz pamięć o tym nie zginieModlili się wierni i innego wyznaniaChodź może nikt nie uwierzyDo wielkiego doszło się ręce Wojtyła papieżem Kochał i wierzyłOd nas zaufanie i miłośc dostałCodziennie z trudem się mierzyłZwiedzał, podróżował i widział nie małoLecz najbardziej kochał polskie górySerce każdego podziwu doznałoa on zapatrzony w w nadziei, wychowany w miłościAutorytetem był wszystkich ludziDumny z narodu, dumny w wolnościRozum człowieka On budzi!autor : anonimtytuł : wymysl sb, bo tez nie ma.
Modlitwa o wstawiennictwo Jana Pawła II. Janie Pawle II nasz święty orędowniku, Wspomożycielu w trudnych sprawach Ty, który swoim życiem świadczyłeś wielką miłość do Boga i ludzi Prowadząc nas drogą Jezusa i Maryi w umiłowaniu obojga, pragnąc pomagać innym. Przez miłość i wielkie cierpienie ofiarowane za bliźnich, co
Jan Paweł II Arkadiusz Gola2 kwietnia, wyjątkowa data w Polsce. 15 lat temu odszedł Jan Paweł II. Była to wielka strata dla Polaków. Wydarzenie poruszyło Marka Fibica. Autor tekstów z Pszowa napisał wiersz poświęcony Ojcu Świętemu. Prezentujemy go poniżej. [*]... godz. kiedyś stanął nad brzegiem,Szukał ludzi gotowych pójść za nim,Ty byłeś gotowy, poszedłeś za Panem,By tam daleko kierować Watykanem. Takich jak Ty nie było zbyt wielu,Nasz Ty kochany Karolu - przyjacielu,Takiego jak Ty papieża już nie będzie,Choćbyśmy dzisiaj szukali wszędzie. Byłeś jedyny i wyjątkowy,Ty byłeś zawsze na wszystko gotowy,Ty nas jednoczyłeś i pojednywałeś,Ty w nie jedno serce miłość nalałeś,Ty byłeś jak ojciec,Ty byłeś jak brat,Za Tobą podążał ciągle cały świat. Gdy w Polsce na spotkania przychodziliśmy do Ciebie,Ty nam mówiłeś "Jestem u siebie",A na Franciszkańskiej gdy kazałeś już iść spać,To młodzi nie chcieli, bo chcieli tam stać,Być blisko Ciebie, razem z Tobą być, bo po Spotkaniu z Tobą, łatwiej było żyć... Kochałeś Tatry i Zakopane,Tam było zawsze Twe serce do ziemi Ojczystej przyjeżdzać,Stąd zawsze było ciężko był Twój dom i Twe Wadowice,Twoje kochane Polskie okolice. Byłeś pasterzem a my owcami,Ty pozostaniesz na zawsze tu z nami...Santo Subito, na wieki święty,Miej Polskę w opiece nasz Ojcze Święty,A tu w naszych domach, zawsze i wszędzie,O Janie Pawle II pamiętać się będzie... aut. Marek Fibic (2010r.)Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
Szukanie prawdy o Janie Pawle II. 22 listopada 2020. Adam Szostkiewicz. Opamiętajcie się – apelują profesorowie polskich uczelni podpisani pod listem w obronie Jana Pawła. Większość nie jest szerzej znana opinii publicznej, niektórzy są, jak np. Hanna Suchocka, była premier i ambasador RP przy Watykanie, członkini renomowanej
Zadziwiające, że polski poeta napisał o Janie Pawle II. Polska wyróżniona. Świat pokochał Jana Pawła II. Maryja mówi, że to Jej papież – maryjny, bo go wychowywała i prowadziła. Dar Nieba, bo już przewidziany w zamyśle Bożym od dawna, ponad 100 lat wcześniej słychać pierwsze przesłanki o Janie Pawle II. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje – nad waszymi drogami i myśli moje – nad myślami waszymi. (Iz 55, 8-9) Juliusz Słowacki „Słowiański papież”. Pośród niesnasek Pan Bóg uderza W ogromny dzwon, Dla słowiańskiego oto papieża Otworzył tron. Ten przed mieczami tak nie uciecze Jako ten Włoch, On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze; Świat mu to proch! Twarz jego, słowem rozpromieniona, Lampa dla sług, Za nim rosnące pójdą plemiona W światło, gdzie Bóg. Na jego pacierz i rozkazanie Nie tylko lud Jeśli rozkaże, to słońce stanie, Bo moc to cud! On się już zbliża rozdawca nowy Globowych sił: Cofnie się w żyłach pod jego słowy Krew naszych żył; W sercach się zacznie światłości bożej Strumienny ruch, Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy, Bo moc to duch. A trzeba mocy, byśmy ten pański Dźwignęli świat: Więc oto idzie papież słowiański, Ludowy brat; Oto już leje balsamy świata Do naszych łon, A chór aniołów kwiatem umiata Dla niego tron. On rozda miłość, jak dziś mocarze Rozdają broń, Sakramentalną moc on pokaże, Świat wziąwszy w dłoń; Gołąb mu słowa w hymnie wyleci, Poniesie wieść, Nowinę słodką, że duch już świeci I ma swą cześć; Niebo się nad nim piękne otworzy Z obojga stron, Bo on na świecie stanął i tworzy I świat, i tron. On przez narody uczyni bratnie, Wydawszy głos, Że duchy pójdą w cele ostatnie Przez ofiar stos; Moc mu pomoże sakramentalna Narodów stu, Moc ta przez duchy będzie widzialna Przed trumną tu. Takiego ducha wkrótce ujrzycie Cień, potem twarz: Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość, Robactwo, gad, Zdrowie przyniesie, rozpali miłość I zbawi świat; Wnętrze kościołów on powymiata, Oczyści sień, Boga pokaże w twórczości świata, Jasno jak dzień. (Juliusz Słowacki, 1848.) źródło: O szkole. Historia szkoły; Hymn szkoły; Patron szkoły. Pamiętamy te słowa - najważniejsze myśli Jana Pawła II; Biografia Jana Pawła II; Ciekawostki o Janie Pawle II; Galeria. Rok szkolny 2021/2022; Rok szkolny 2020/2021; Rok szkolny 2019/2020; Rok szkolny 2018/2019; Rok szkolny 2013/14. Rok szkolny 2014/15. Rok szkolny 2015/16; Rok Graj teraz! Kategorie Dyskusje Najpopularniejsze... Grupy Zaloguj się Kategorie Dyskusje Najpopularniejsze... Grupy Strona główna› Polish› Kącik kreatywności & zabaw forumowych WIERSZ O JANIE PAWLE II Create By:BartSON (Bartosz P.)PolAdamDT (Adam G.)i nikt nie myślał, że tak jako dziecko przeżył tak wiele,zmarła mu matka, gdy miał lat się wtedy nie najweselej,oparł się na Bogu i na z nim ojciec, a także brat, który zmarł w wieku dwudziestu sześciu przeniósł się do Krakowa,i tu zaczęło się życie od tym mieście przyszłość nie była kolorowa,znowu bliską mu osobę poszedł własnym torem,uwierzył w siebie i został czegoś mu brakowało,i został księdzem, jakich w obradach Soboru Watykańskiego,został arcybiskupem miasta do grona kardynałów,odwiedził naszych zachodnich go ojciec niebieski, na rolę nową,pojechał do Rzymu na stolicę ukazał się biały dym,a w oknie stanął "Polski syn"!Gdy został papieżem, pokazał wszystkim,że obcy człowiek może stać się róznych ludzi zrobił cudów wiele,bo oni zawsze mieli Bogu i całemu światu,prowadził za rękę, wybaczył "bratu".2 kwietnia zapada trwoga,Wielki Polak, odchodzi do Boga...W kanonizacji został przyjęty,od tego czasu głoszą go o nim nigdy nie zaginie,w naszej pięknej, Polskiej Dolinie! Nazwa: BartSONSojusz: Husaria Elita"Nie chcieliście mnie słuchać, teraz musicie..."Post edited by BartSON (PL1) on 21JHTU5.
  • qm367k0wuh.pages.dev/4
  • qm367k0wuh.pages.dev/1

    • krótki wiersz o janie pawle 2